بلاگ

 اصولا بلاگ گردی بهترین و تنها تفریحمه. انگاری دارم با این مردم زتدگی میکنم و با خنده هاشون شادم و با غصه هاشون غصه دار و...یکی دو سالی میشه وبلاگای مردم رو زیرو رو میکنم از پرشین بلاگ تا پست بلاگ و ...همه رو میخونم و به طور مداوم هم یه ۱۰ ۲۰ تایی میشن که همیشه منتظر اپشون هستم . و این کار من صدای  ملت رو در آورده چون همه با این کار مخالفن و میگن وقتتو تلف میکنیو به تو چه که مردم چی کار میکنن ..خب از این کار لذت میبرم از اینکه میبینم با بعضی ها یه نقطه اشتراکایی دارم و بعضی هام خیلی متفاوتن و برام جالبه افکارو سلایقشون.با قلم بعضی ها خیلی حال میکنم .و برام خیلی جالبتره وقتی میبینم از یه بچه ی ۱۲ ۱۳ ساله تا یه آدمی که ۴۰ ۵۰ سالشه همه دارن سعی میکنن که خوب بنویسن و مخاطبای خوبی داشته باشن .حرفایی که مردم توی بلاگاشون مینویسن رو شاید به نزدیک ترین دوستشونم نمیگن ولی من و تو میریم میخونیم و گاهی توی شادی و گاهی با غماشون شریک میشیم .وقتی درددلهای کسی رو میخونم که با ارزشترین چیزه زندگیشو به طرز وحشتناکی از دست داده  بدون اینکه بشناسمش با غصه هاش شریک میشم و بدون اینکه بدونه براش بغض میکنم یا کسی که  اون سر دنیا کفش و شلوار خارجی میپوشه سر کلاس خارجی ها  میشینه اما ترجیح داده دفتر خاطراتش رو  با دوستای هموطن ،هم خون و هم زبونش شریک شه لبخند میزنم یه حس خوب بهم دست میده .همیشه دوست داشتم بدونم این مردم دردشون چیه، تو دل و فکرشون چی میگذره. همیشه آرزوم بوده به مردم کمک کنم چه مادی چه معنوی .خیلی وقتا نشده ولی اکثر وقتا به دلاشون سر میزنم و این کا رو با لذت تمام انجام میدم